anne olmak...

Anne olmak tarifi mümkün olmayan bir duygu işte..Geçen gün telefonda anneme ağlarken bana klasik anne sözünü yineledi.Der ki:Bir gün çocuğun olunca beni daha iyi anlayacaksın.Her söylediğinde hı hıııı derdim.Ama o gün haklıymışsın anne dedim.
Evdeyken uyutmaya çalışırız,uyuyunca özleriz.Dişi çıkana kadar çıksa da rahat etsek deriz,çıkınca onu bunu ısırınca oflarız.Emeklerken,yürüse diye gözüne bakarız.Yürüyünce bebek kalsa deriz.Derdini anlatamayınca bi konuşsa da anlasak derdini Babayla vakit geçirse de ben kendime zaman ayırsam deriz,aklımız bebede kalır acaba babayla napıyor.Yedi mi,içti mi?düştü mü?tuvaletine götürdü mü?Sanki bizler kadar düşünmüyorlar bebekerini:)Ama yine de işimizi halledip koşturarak gelmiyor muyuz??Erken uyuduğu akşamlar gidip uzaktan izleyip,nefes alış verişinizi dinlemeyen var mı acaba!!Hiç sanmam.Yeni doğduğunda hastanedeki ilk gece uyumadan izlediğimi anımsıyorum.Eve geldiğimizde ise hiç bırakmak istemezdim ki..Bir tek benimle kalsın isterdim.Bu ruh haline nereden mi saplandım.Kreşe başlasa da rahatlasamdan:)
O kadar bağlanmışım ki..Onsuz bir şey yerken acaba kızım bir şeyler yedi mi??Mutlu mu ki??Bu ayrılık ikimize de iyi geldi aslında.Şimdilik pek bir şey paylaşmıyor kreşle ilgili arada bombaları patlatıyor.''Söyle bakalım Atatürk'ün annesinin adı ne?'' dedi.Acaba ne dediğimde Zübeyde Hanımefendi diyen bir cücem var benim.
Saat 9 u 5 gece ATAM Dolmanınbahçesinde
Gözlerini kapatmış
Bütün dünya ağlarmış
Doktol doktol kaaaalksana
Lambaları yaaaaaaaksana
ATAM elden gidiyor
Çalesine baaaksana

kreş krizi....

Kreşe başlamalı  mı?Erken mi geç mi derkeeen babamızın şehir dışına sık çıkmasının sonucunda karar verilir.Kreş araştırması yapılır tavsiye sayesinde gerçekten aklımın kalmadığı çok cici bir kreş bulunur.Alıştırma süresi her şey yolunda gitti ama bensiz gitmek istemiyor.Yapışık yaşam bizim ki:)Sadık dostum bir an yalnız bırakmaz beni.Eve kimse gelmesin,sadace ikimiz olalım.Ooooldu iyice bunaldım.Öğretmen görüşü aldık vee servis olayımız başladı.Dün ilk günümüzdü.Tam bir facia.Alışması için servise binmemem gerekiyor eee çocuğum parçaladı kendini.Öğretmenimiz gözüme binme diye bakıyor,ben dayanamıyorum.Tek bir göz temesı ile atlayacağım servise ama yok.Bağırtı,gürültü kapıyı kapattım gittiler.O an kocaman bir boşlukta boğuldum resmen.'Annecim nooolursun sen de gel' derken ki hali hala içimi acıtıyor.Cama yapışmış iki minik el,boncuk boncuk yaşlar..Eve adımımı atar atmaz ben başalarım ağlamaya.Durdur durdurabilirsen.Kafamı çeviriyorum oyuncak haydiii tekrar gözler boncuk,pijaması ah bebeğim tekrar.Servisten öğretmeni aradı köşeyi dönmeden susmuş ve tüm gün hiç ağlamamış,beni de sormamış.Yemeğini de yemiş hem de hiç konuşmadan,kalkmadan,gezinmeden.Kurtludur kendileri biraz.
Biraz kendimi dinledim napmışım ben ya kızım bana bağımlı derken ben ona yapışmışım ki.Kendimi yalnız hissettim.Kendime vakit ayırma zamanım gelmiş geçmiş bile.İlk işim iş ilanlarına bakmak oldu.Tüm dünyam kızım olmuş.En son ne zaman sinemaya gittim??Tiyatro!!!Eğlence??Sevgiliyle baş başa bir akşam?Hayatımın anlamı o kadar çok seviyorum ki canımın canını.Ama ben kendimi bırakmışım ki.3 yaşındaki sabah terör estiren cadı bir keyif eve geldi.Yarın tiyatroya gideceklermiş ama ben gelemezmişim.
Kısacası hayat devam ediyor.Şimdi listeye başladım en son yaptıklarımı ilk önce yapmak için.

Duyarlılık kim???

Bilgisayar açmaya fırsat bulamadım yoğun bir hafta geçti.Malum kış hazırlıkları domates,biber,sos derkeen bendeniz bu sene tarhana olayına el attım..Sonuç başarılı oldu neyse ki.Evim mis gibi tarhana kokuyor.Denene bilir ama abartıp iki kışlık yapılmazsa pek bir eziyeti yok:)
Bu süreçte bir de iş görüşmesi yapıldı beklemedeyim.Umarım anlaşırız ev hanımlığı limitim dolmak üzere.Görüşmeye bebesiyle gitmek zorunda kalan ben üstelik toplu taşımayı denemek için yanlış günü seçerse macera başlar..Her durakta geldik mi anne?Sanırım sıkıldım bak terliyorum da,hasta da olabilirim peki anne sen bilirsin.İnsek iyi olurdu,susadım.....Bu arada bunları söyleyen 32 aylık bir cimcime.Neyse ki hepsine karşı gardımı almıştım.Anne olmadan merak ederdim bu çantalara ne dolduruyorlar acaba diye.Şimdi anlıyorum yok yok çantalarında neler olduğunu.Görüşme esnasında dışarıda bekleyen kızımın büyüdüğünü bir kez daha anladım.İşe başlamamı dört gözle bekliyor okula gidecekmiş de.Gelelim dönüş yolculuğumuza Kadıköy'e gitmek ve izdiham.Gün ortası ve insan seli.Tıklım tıklım bir otobüs bebem ve ben.Önden ilerleyelim bayanlar bekleme yapmayalım diye oldukça itici bir ses.Tip tip bakışlar,ergen ergen oynaşmalar,uyuyor numaraları,ders çalışmalar,kitap okumalar herkes çok meşgul.Bir de ay canım ne tatlısın sen,agu bugu ay ay sevimli tavırlar ama bir tane yer veren yok.Bir hanımefendi kucağıma gelmek ister misin dedi benim pıtırcık gerek yok tanımadığım insanların kucağına oturmam demesin mi..Oturmadı cadı.Sonra kadıncağız kusura bakmayın kalkmak isterdim ama yürüme özrüm var demesin mi!O an başımdan aşağı o meşhur kaynar sular döküldü sanırım.Ya gözümün içine bakan gençlik yayıla yayıla oturuyor, çocuğum oradan oraya savrulurken sadece gülüyor.Komiklik yapıyoruz ay ne eğleniyoruuuuz.İnmemize bir durak kala oynaşması biten çift aaa lütfen buyrun oturun çocuk da var demesin mi!!Hey gençlik nereye gidiyorsunuz.Bu kadar mı duyarsızız ya bu kadar mı???

Bugün günlerden mutluluk...

Gün bitmeden güzel bir haber aldım umarım güzel sonuçlanır ve sizlerle paylaşırım.Mutluluk demişken minicik bir armağan önemsiz dediğimiz detaylar yavrularımızda kocaman heyecanlar yaratır.İşte Ceylin'in mutluluğu bu kadar basit.Yüzündeki o anlık tebessüm,minicik yüreğindeki o çırpınmalar sanki kulaklarıma gelir gibi olur.En büyük tutkusu pasta olan kuzunun sevinç anlarına şahit olalım mı??

Ahşap pasta setiiiiii...

Eminim sabah ilk işimiz hamur açmak olur.Ya da en büyük tutkumuz kuyabiye,hani böle böle yapıyoruz içine un atıyoruz,minik minik yuvarlak yapıyoruz ya ondan:)Yok yok kağıt kek yapalım:)Tarifler paylaşılacaktır efenim:)İşte böyle geçiyor günlerimiz.Ayaktaki yanıklarımız düzelmeye başladı ama bir naz bir naz..İşine gelince koşmalar,zıplamalar işine gelince acıyooo biri beni alsın,beni burda unuttunuz mu?İmdaaaat anne kimse beni duymuyor mu?ayağım acıyor heralde:)Anne parka mı gitsek sanki ayağım düzelmiş ya da şöyle bir seçenek annneee çok mutluyum sanırım ayağım iyileşmiş:)Herşey bir yana yanık olayı cidden çok fena hem de çok..Elden hiç bir şey gelmiyor.Sızılar içinde kıvranırken sadece üflemek o daha minicik ki:(Kremler acısını ne kadar hafifletirse o kadar..Neyse geçti kuzularımıza hiç bir şey olmasın,canları hiç yanmasın hiç..

yazdan bir kaç kare...

Yazdan kalma bir kaç kareyle devam edelim..

Tatilimize Karadeniz'de başladık kızımla,şansımıza hava çok güzeldi.Malum Karadeniz..Görülmesi gereken çok güzel yerleri var.Çocukla tatil olur mu diyen olur mu bilemiyorum ama benim ki keyifliydi.Yol arkadaşım bıcır bıcır bir cimcimeydi.Yolculuğun tek zor tarafı valiz hazırlamak.Şunu da alalım bu da olması gerek aslında almasamda olur ama aklımda kalmasın aaa bunlar kesin lazım derken koca bir valiz çıkar ortaya..Son aşama sevgili eşlerin bu valizle karşılaştığı an:)Önce gözbebekleri büyür,yavaşça kafa kalkar göz teması kurulma esnasında canım çocuk olunca böyle oluyor gibi damar cümlelerle sevimlilik yapılmaya başlanır:)

Uzun zamandır yazmaya başlamak istiyordum ama minik cadısıyla uğraşan işsiz anne modunun ağırlığından fırsatım olmadı.Üstelik ufak bir kaza atlattık,son iki haftamız yanık ayaklı Ceylin Ela cadısıyla geçti.Ve tatil planları iptal oldu.Önemli olan bir an önce iyileşmesi,tatil artık kışa kaldı.
Şu sendromlar 2 yaş dediler 32 ay oldu hala çıkamadık.Dediğim dedik bir yay annesiyim:)Bıcır bıcır,eğlenceli,oldukça komik,aslında yazdıkça tanıyacaksınız.Eveeeet bana gelince Ceylin 6 aylıkken işe döndüm laaaakin 3. ayın başlarında istifa edip evinin kadını,çocuğunun anası olarak asli görevime başlamış bulunduuum.Kızımla olmak süper ama çalışmamak bana göre değilmiş onu anladım bu süreçte.Ama maalesef arayışlarım sonuçsuz kalıyor veee benim bir şeyler yapmam gerekiyor.Umarım blogcu annelerden fikirler alırım.Böylece ufak bir giriş yaptım devamı gelecek...